Historia Gry
- Szczegóły
- Kategoria: Historia Gry
Kalendarium Gry w abstrakcję to uporządkowane w sposób postępujący zdarzenia w Grze. Od pierwszej Gry w styczniu 1988 r. - okres intymny i dalej kolejne okresy, ilość powstałych obrazów, a także tekstów towarzyszących refleksji nad Grą. Wydanych lub niewydanych. Także opinie innych lub informacje o istnieniu takich opinii.
- Szczegóły
- Kategoria: Historia Gry
Katalog obrazów wzajemnych relacji, jakie powstają w czasie Gry w abstrakcję, jest specyficzny jak cała ta sytuacja. Nie wystarczy pokazać obrazki trzeba jeszcze przedstawić partnerów. Uszeregować ich a także ich prace w jakąś systematykę, to już niemal 30 lat, więc nie można o tym tak sobie. Czas zacząć to już rozumieć, zwłaszcza, że w tym czasie jest faktycznie pewien sens wynikły z samej Gry. Ona jest medytacją więc czas ma tutaj szczególną rolę:
W zbiorze znajdują się 202 prace – Styczeń 2017 r. ( 183 w Lutym 2009r.). Podzielone na 4 okresy:
- Prywatny
- Publiczny
- Refleksyjny
- Czas Gry
- Szczegóły
- Kategoria: Historia Gry
Muszę tu powiedzieć, że kompozycja obrazów Gry, jest niezwykła. Nie zależy od wykształcenia artystycznego partnerów, ale z ich zaangażowania w proces. Estetyka obrazów jest więc zależna od tego, jak głęboko wnikniemy w proces, wiele obrazów to zwykłe bohomazy i tu wyjątkowo mają one swoje poczesne miejsce. Nie można kolekcji oglądać z tradycyjnie estetycznym nastawieniem. Nawet pierwsze obrazy Gry, choć tworzone przez dwoje plastyków nie są piękne, a jednak stanowią kluczowe pracy w rozpoznawaniu estetyki Gry. Dzięki mojej kolekcji obrazów Gry mogłem przeprowadzić analizę ich kompozycji i wyszczególniłem podstawowe rodzaje.
Kompozycja „0” |
|
Kompozycja „Bazgroł” Na dole trwa potańcówka, ale jak to bywa na wiejskich zabawach, panie siedzą na krzesłach, panowie podpierają ściany, na parkiecie kuśtyka dwóch obywateli z butelkami piwa, nie wiadomo czy tańczą czy się zataczają w każdym razie bawią się. Ten obraz odpowiada najczęściej występującej kompozycji Gier pomiędzy przypadkowymi partnerami, najczęściej to bazgroły. Czuć, że ten obraz się nie potoczył, czy może wręcz nie wystartował. Odwzorowuje on nieudolność poruszania się wewnątrz abstrakcyjnej teraźniejszości. |
|
Kompozycja „Krata” Kolejny model to dyskoteka, na parkiecie sporo ludzi, stoją i podrygują. Nie tańczą w parach, lecz blisko siebie wykonują swoje i po swojemu rozumiane ruchy. Obraz takiego tańca, to wiele elementów równo ułożonych i nie posiadających wewnętrznej dynamiki obrazu. Nazywam tę kompozycję „Kratą”, można by to porównać także do tabeli, gdzie w każdej komórce ktoś sobie niezależnie pląsa. |
|
Kompozycja „Dynamiczna – otwarta Dalej tańczą już wytrawni tancerze, tango, walc, samba. Para wykonująca każdy z tych tańców porusza się po całym parkiecie, wykonując swoiste dla danego stylu figury. Każdy pozostawia na parkiecie inny rodzaj zapisu. Walc, koliste, łukowate ślady wirowania, nacechowane tą klimatyczną muzyką. Tango, to zupełnie inny klimat i nastrój i zapis. Któż z nas nie rozpozna tanga. Oczywiście samba to jeszcze inny klimat, jakże gorący i porywający. Każdy z tych tańców, pozostawi inny obraz o innej wynikającej z jego charakteru kompozycji i kolorystyce. Oczywiście to jedynie metafora, ale pozwalająca uzmysłowić rodzaj zapisu. |
Każdy taniec ma swoje reguły, kroki i figury, w Grze tego nie ma! Tu musimy sobie wyobrazić ten moment w którym jakaś kobieta i jakiś mężczyzna, po raz pierwszy poczuli taką energię, że powstało tango. Gra jest obrazem tego głębokiego naturalnego tańca teraźniejszości, odbywającego się w nas nieustannie.
Metafora tańca pozwala zauważyć, jak różne obrazy powstają, gdy zagłębiamy się w doświadczenie Gry. Niespotykane dotychczas obrazowanie, nowe rodzaje kompozycji, wynikłe ze współobecności w akcie twórczym. Obraz wzajemnych relacji, otwiera nowy niecodzienny wgląd w nasze myślenie o świecie, z ludzkiego punktu widzenia, to doświadczenie prowadzi nas, w głąb nas samych, pozwalając doświadczyć czegoś najbardziej naszego, osobistego, a poprzez to może najbardziej uniwersalnego.